کد مطلب:150240 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:191
امام تنها در بین ناصحان
راستی چه سخت است كه انسان در میان دوستان و اقوام خود غریب باشد و او را نفهمند. امام نگران اسلام است و عبدالله بن جعفر طیار عموزاده حسین علیه السلام، نگران جان حسین علیه السلام. حسین علیه السلام می خواهد مسلمانان و فرهنگ اسلامی در امان باشد و عبدالله بن جعفر از حاكم مكه برای حسین علیه اسلام امان نامه می گیرد. ای حسین، چه صبری داشتی كه توانستی به امان نامه حاكم مكه گوش دهی و از خود بیخود نشوی و بر آن نخروشی! نگاه كن امام به كجا نظر می كند و عبداله به كجا، امام در این میان چه حالی پیدا می كند؟ خدا می داند! زمانه را بنگر و عمق حكمت حسینی را، آشنایان را و امان نامه شان را، صحابه را و نصایحشان را كه: ای فرزند رسول خدا، خود را به كشتن مده، و دعوت كنندگان را بنگر كه دلشان با امام بود و شمشیرهایشان با بنی امیه، و امام علیه السلام در چنین شرایطی قرار دارد. آنچه چون آبی زلال در حال تبخیر شدن و فراموش شدن بود، اسلام بود، و حسین علیه السلام در چنین شرایطی باید پاسدار و حافظ محبوب ترین هدیه خدا، یعنی اسلام باشد، و نگذارد در چنین زمانه سیاهی اسلام عزیز فراموش شود. من نمی دانم ای فرزند فاطمه چه كردی؟ ولی خوب از عهده برآمدی ای امام معصوم، كه امروز اسلامیت ما وامدار توست. پس اللهم صل علی محمد و آل محمد آری سلام خدا بر همه ائمه، كه همه ائمه، وقتی یزیدی در صحنه باشد حسین اند، و خدایا درود تو بر همه این خاندان باد كه هر چه داریم از این مجاری فیض تو داریم.